فاکتور K ،R و C در عایق حرارتی (thermal insulation) چیست؟

فاکتور K: رسانایی ویژه گرمایی می باشد و مقدار آن برابر است با مقدار گرمایی (بر حسب Btu) که از یک فوت مربع از یک ماده به ضخامت یک اینچ که دارای اختلاف دمای یک درجه می باشد در یک ساعت عبور می کند. هر چقدر که فاکتور k در یک عایق حرارتی کمتر باشد، ارزش آن بیشتر است و در ضخامت ثابت میزان اتلاف حرارت عایق کمتر می شود.
عایق های حرارتی معمولا فاکتور k کمتر از یک دارند. به هنگام مقایسه انواع عایق های حرارتی توجه به فاکتور k در میانگین دمای کارکرد اهمیت ویژه ای دارد. با افزایش دمای میانگین، فاکتور k افزایش می یابد.
فاکتور C: مقدار گرما (بر حسب Btu) است که از یک فوت مکعب ماده که دارای اختلاف دمای یک درجه فارنهایت است می گذرد. فاکتور C همان فاکتور k تقسیم بر ضخامت عایق حرارتی می باشد. هر چقدر که مقدار C کمتر باشد، عایق حرارتی راندمان بهتری دارد. فاکتور C مستقل از ضخامت عایق می باشد و هنگام مقایسه عایق های حرارتی با ضخامت های مختلف می توان از این فاکتور استفاده کرد.
فاکتور R: مقاومت گرمایی است و طبق استاندارهای عایق کاری ملی تجاری و عایق کاری صنعتی، فاکتور R اینگونه تعریف می شود: معکوس فاکتور C.
هر چقدر که R بیشتر باشد، عایق حرارتی مرغوب تر است. در واقع فاکتور R معیاری برای کند کردن انتقال حرارت می باشد.
دمای میانگین: دما یک خاصیت مستقل است و بیان کنند میزان حرارت موجود در ماده نمی باشد. برای مثال دو فنجان چای که یکی نصفه و دیگر پر باشد، هر دو دمای یکسانی دارند اما میزان حرارت در فنجان پر دو برابر فنجان نیمه است.
برای اندازه گیری دمای میانگین یک عایق حرارتی باید دمای دو سطح آن را اندازه گیری کرد و مقدار بدست آمده را با هم جمع و تقسیم به دو کرد. تمام فاکتورهایی که در بالا تعریف شدند باید در دمای میانگین در نظر گرفته شوند.

دمای هوا: میانگین دمای محیط، معمولا دمای اطراف جسم یا عایق حرارتی مورد نظر است.