مکان های نصب عایق حرارتی در ساختمان

هدف اصلی از عایق کاری حرارتی ساختمان ها کاهش انتقال حرارت و اتلاف گرما می باشد. دیوارهای بیرونی ساختمان که در تماس با محیط بیرون هستند باعث خروج انرژی حرارتی می شوند. بنابراین دیوارهای خارجی باید به عنوان یک محافظ در برابر ورود و خروج انرژی عمل کنند تا آسایش حرارتی لازم برای ساکنان و کارایی انرژی فراهم شود. مانع حرارتی و یا همان عایق حرارتی باید یک صد محکم در برابر نفوذ جریان هوای سرد فراهم کند.
نصب نامناسب مصالح، کاربرد مصالح نامرغوب، جا انداختن فواصل عایق کاری، عایق نکردن مکان های لازم، همگی موجب می شوند که راندمان حرارتی ساختمان پایین بیاید.

مکان یابی مناسب

عایق حرارتی نباید تنها در دیوارهای خارجی و یا اتاق زیر شیروانی نصب شود. در عایق کاری ساختمان همواره مکان هایی نادیده گرفته می شود که این مکان ها نیز باید عایق کاری شوند. مکان هایی مانند پنجره های اتاق زیر شیروانی، سقف شیروانی و دیوارهای شیب دار، سقف های قوس دار، محل اتصال دیوار با سقف، نواحی مجاور با دال ها، اطراف هواکش ها، فضاهای باز مثل ایوان و پارکینگ، دیوارهای زیر زمین، دهنه تیرچه ها، کف زیر زمین، فضای زیر طاق کنسول ها، دیوار انبارها.

شکاف ها و حفره ها از جمله مکان های دیگری هستند که باید عایق کاری حرارتی شوند که معمولا نادیده گرفته می شود. این مکان ها باعث می شوند که گرما از طریق جریان هوا هدر رود. هنگام نصب عایق حرارتی دو لبه عایق باید بطور کامل به هم بچسبند به طوری که شکافی ایجاد نشود. سوراخ های سیم کشی، لوله های جریان آب، محفظه شومینه و فضاهای زیر سقف و هواکش باید به خوبی گرفته شوند.

فونداسیون

در بعضی از مناطق آب و هوایی عدم عایق کاری حرارتی فونداسیون باعث می شود که اتلاف انرژی تا 50% افزایش یابد. نصب صحیح عایق حرارتی باعث جلوگیری از میعان رطوبت هوا می شود و از آسیب دیدگی و فرسوده شدن اسکلت ساختمان بخاطر اختلاف دمای بین زمین و فضای داخل، جلوگیری می کند.
نصب نا صحیح عایق حرارتی فونداسیون باعث می شود که مواد شیمیایی و حشرات بتوانند به محیط داخل نفوذ کنند. بنابراین بهتر است از روش های استاندارد و معمول محلی با توجه به اقلیم آب و هوایی منطقه و شرایط خاک استفاده کرد.

فونداسیون های بدون زیر زمین

گرمایی که از کف خارج می شود حدود 10% گرمای خروجی از ساختمان است. ممکن است این مقدار کم به نظر برسد اما از نقطه نظر آسایش حرارتی، کف های سرد نامطلوب می باشند. فونداسیون های ساختمان هایی که زیر زمین ندارند باید از بیرون و یا از درون ساختمان عایق کاری حرارتی شوند.
اگر از یک عایق حرارتی منسجم در عایق کاری بیرون فنداسیون استفاده شود، جلوی اتلاف حرارت هم از فونداسیون و هم از طریق کف ساختمان گرفته خواهد شد. به منظور کاهش بیشتر جریان انتقال گرما حتی می‌توان عایق را به سطوح پایین تر نیز رساند و از طرفی هرگونه سطح بالاتر از تراز را نیز عایق نمود.
در بعضی از موارد می توان سطح کناری یا داخلی فونداسیون را قبل از کار گذاشتن دال ها بصورت عمودی عایق کاری کرد.
در عایق کاری فونداسیون ها باید همواره خطر هجوم حشرات و حیوانات موذی را در نظر گرفت و از عایق حرارتی مناسبی برای عایق کاری بیرون و یا درون فونداسیون استفاده کرد.