پوشش ضدحریق

رایج ترین مواد مورد استفاده برای محافظت در برابر حریق ضد فعال رنگ های متورم شونده (paint Intumescent) و ملات های پاششی پایه معدنی (fire proof mortar) می باشند.

ضخامت پوشش اجرا شده بر روی سازه بسته به نوع المان متفاوت است و وابسته به عوامل چون تیر یا ستون بودن سازه، وزن در واحد طول، لانه زنبوری داشتن، شکل سطح مقطع H) ، دایره، مربع) کاربری ساختمان، ارتفاع ساختمان و از همه مهم تر نوع حریق می باشد.

نوع حریق سازه ها به دو دسته اصلی تقسیم بندی می شوند. این تقسیم بندی وابسته به سوختی است که در هنگام آتش سوزی مصرف می شود. در اماکن شهری مانند واحدهای مسکونی و تجاری عموماً نوع سوخت سلولزی می باشد و در واحدهای صنعتی مانند پتروشیمی ها معمولاً سوخت های شیمیایی مانند نفت، بنزین و… خوراک آتش هستند . بر این مبنا حریق به دو دسته اصلی سلولزی و هیدروکربنی تقسیم بندی می شود. تفاوت این دو نوع حریق در مدت زمان بالا رفتن دما و میزان دمای نهایی می باشد.

در حریق سلولزی نرخ افزایش دما کند است و پس از ۲ ساعت به حدود ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد می رسد اما درآتش هیدروکربنی دما تنها پس از ۱۰ دقیقه از ۱۰۰۰ درجه سانتی گراد درجه عبور می کند و تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد بالا می رود. نمودار رفتار این حریق در شکل زیر نشان داده شده است . نحوه تغییر دمای آتش در استاندارد های مختلف تفاوت اندکی با یکدیگر دارند اما رفتار کلی نسبتا مشابه یکدیگر است.