بویلرهای تولید بخار فوق بحرانی

نصب عایق حرارتی تجهیزات تولید بخار

ویژگی های زیر در زمان انتخاب عایق حرارتی مناسب برای تجهیزات تولید بخار بسیار مهم می باشند:
– غیر قابل اشتعال بودن عایق حرارتی مورد استفاده.
– بالاتر بودن دمای کارکرد عایق حرارتی نسبت به بیشترین دمای عملیاتی بویلر و تجهیزات مودر نظر برای عایق کاری.
– هدایت گرمایی عایق به عنوان تابعی از دما مشخص باشد.
– عایق حرارتی باید تا حد ممکن بالاترین مقاومت (طولی) در برابر جریان هوا داشته باشد. بالاترین مقاومت در برابر جریان باعث کاهش همرفت در عایق حرارتی می شود.

علاوه بر اینکه عایق حرارتی باید در برابر تماس با سطح داغ از افراد محافظت کند، بیشترین دمای سطح مجاز 60ͦC  می باشد، پارامترهای صنعتی مانند کارایی نیز باید در زمان طراحی ضخامت مناسب عایق حرارتی در نظر گرفته شود. در دستورالعمل AGI Q101، “عایق کاری بر روی اجزاء نیروگاه” توصیه شده است که در آن ضخامت لایه عایق حرارتی در اجزاء نیروگاه ها باید برای بیشترین ریت جریان گرما، 150 W/m2، طراحی شود.
با توجه به افزایش قیمت انرژی و اهداف سیاسی برای کاهش میزان انتشار گاز دی اکسید کربن، بطور کلی این مقدار پیشنهادی می شود. از منظر اقتصادی و محیط زیستی پارامترهای طراحی کمتر از 150 w/m2 اغلب مورد معقول است.

کاربرد عایق پتویی دوخته شده با سیم

در طول سالها عایق کاری ژنراتورهای بخار، ارزش عایق پتویی سیم دار ثابت شده است. این نوع عایق انعطاف پذیر است و می توان آن را به راحتی بر روی سطح ژنراتورهای مختلف نصب کرد.
عایق پتویی سیم دار پشم سنگ غیر قابل اشتعال است، دمای عملکردی بسیار بالا دارد و ضریب انتقال حرارت هدایتی پایین در رنج وسیع دمایی دارد.

عایق کاری بصورت چند لایه ای، دو یا سه لایه، انجام می شود.
مطابق با دستورالعمل ACI Q101، از عایق های پتویی دوخته شده با شبکه های از جنس سیم های گالوانیز می توان تنها در دماهای بالا تا 400 درجه سلسیوس استفاده کرد. در دماهای بالاتر از 400 درجه سلسیوس باید از سیم های از جنس فولاد ضد زنگ آستنیتی و یا stitching wire استفاده شود.
برای کاهش همرفت در عایق کاری سازه های عمودی مانند بویلر، تنها از عایق های حرارتی استفاد کنید که مقاومت آن ها در برابر جریان هوا بیشتر و یا برابر با 50 Kpa.s/m2 باشد.

در اتصال عایق های حرارتی بر روی سطح صاف باید حداقل در هر متر مربع از عایق، 6 پین استفاده شود و در سطوح زیرین باید در هر متر مربع حداقل 10 پین بکار برود. پین ها می توانند بصورت مستقیم به سطح جوش داده شوند و یا پیچ شوند. در دیوارهای که بصورت لوله-فین هستند (مانند شکل)، پین ها نمی توانند به لوله متصل شوند، اما باید به نوارهای بین لوله ها جوش داده شوند.

در زمان عایق کاری موارد زیر را رعایت کنید:
– زمانی که ضخامت عایق حرارتی کمتر و یا برابر با 120 mm است، از پین هایی با حداقل قطر 4 mm استفاده کنید.
– اگر ضخامت عایق حرارتی بین 130 تا 230 mm باشد، از پین هایی با حداقل قطر 5 mm استفاده کنید.
– و در ضخامت های عایق کاری بیشتر از 240 mm، از پین هایی با حداقل قطر 6 mm استفاده کنید.
– اگر روکش بطور مستقیم بر روی عایق حرارتی قرار بگیرد و بین آنها هیچ گپی وجود نداشته باشد، پین ها باید 10 mm کوتاه تر از ضخامت عایق حرارتی باشند.
– هر لایه عایق حرارتی را به کمک گیره ببندید.

در عایق کاری با عایق پتویی سیمی، تمام اتصالات طولی و عرضی باید به هم دوخته شوند، با سیم به هم متصل گردند و یا در هر متر بوسیه 6 قلاب به یکدیگر متصل شوند. اگر عایق کاری در چند لایه انجام می شود، اتصالات در لایه های مختلف باید بصورت متناوب قرار گیرند، اتصالات لایه های مختلف نباید بر روی همدیگر قرار گیرند.